Geschiedenis judoclub Paddepad

In 2001 vatten Orlando van der Bent en Jan van den Bos het idee op om een eigen judoclub te starten. Kleinschalig, dat was het uitgangspunt, en recreatief. Technisch goed judo met veel aandacht voor de opvoedkundige kant bij de kinderen.

Beiden waren gevorderde judoka’s van Shi-Sei, een oude Haagse vereniging. Met een geleende mat gingen ze van start aan de zaal aan het Paddepad. Flyeren op een paar scholen en toen was het afwachten op de opkomst begin februari 2002. Met zo’n 14 judoka’s in de eerste les, verdeeld over twee groepen…. dat was wel erg kleinschalig. Veel aandacht en inzet betalen zich al snel terug, en zo bleek al binnen een paar maanden het project levensvatbaar: het ledenaantal groeide vlot tot zo’n 35.  Een grotere mat was erg gewenst en moest nieuw worden gekocht. Een mat met topzeil uit een stuk, lichtgewicht matten eronder werd het (en is het nog steeds).

Gezamenlijk gaven zij de lessen, om en om een groep lesgeven en bij de andere assisteren. Ja, ook dat is niet veranderd – maar nu dan zonder Orlando. Na drie jaar was het voor hem even genoeg en moest er een ander komen. Die was vrij vlot gevonden, de vader van een nieuw lid (Olaf), en wel Leo Kouijzer, werd onderdeel van het team. Leo had toen nog een bruine band maar werkte zich snel op tot 1e dan.

Vanaf het begin zijn er judo-examens geweest en toernooien, van beide twee per jaar. Het toernooi omdat ook in een recreatieve club toch af en toe eens moet gekeken wie de sterkste is, de wedstrijdsport moet iedere judoka toch even geproefd hebben. De examens (graduaties) zijn ook nauwelijks anders geworden. Iets strenger zijn we in de afgelopen jaren wel geworden, een band moet bij ons echt wel veroverd worden.

De vijf jaar hierna, 2005 tot 2010, kenmerkten zich door uitbreiding van de club. Van ongeveer 40 leden in twee groepen ging het in stappen naar 80 leden over vier groepen (‘van 6 tot 60 jaar’), dit alles alleen op woensdag. Een formele stap in 2010 was de afscheiding van Shi-Sei. Het was een formaliteit, want het Paddepad regelde al zijn zaakjes al jaren zelfstandig. Nu moest er een bestuur komen, naar de notaris, statuten, website .…

Na 2010 heeft de uitbreiding van de vereniging niet stilgestaan. Er kwam een kleutergroep bij (geleid door Leo), er kwam zaterdagochtend ook judoles (eveneens Leo), en op vrijdag is er training voor ietwat gevorderden.

Ook de twee judoleraren ontwikkelden zich verder. Jan haalde de 4e dan, Leo de 3e dan en beiden werden judoleraar B, wat het hoogst haalbare diploma voor judoleraren is. Beiden trainen tot op heden nog op meerdere plaatsen bij andere judoleraren. Een judoleraar die zelf niets meer doet gaat achteruit. Versterking van het kader is iets waar iedere vereniging en dus ook Judoclub Paddepad mee bezig is. Kinderen die de bruine band halen mogen assisteren in de lessen. En die kinderen worden groter, halen ook een zwarte band en gaan cursussen volgen om judoleraarsvak meester te worden. Dat is de opzet en het doel voor de komende jaren.  Inmiddels haalden assistenten Sven Bakker, Qin Crébas en Lars Kouijzer hun eerste diploma.